PROBLEMATYKA UCHODŹCÓW
● Przyjmować czy nie przyjmować?
● Co znaczy Nieuniknione


Problematyka uchodźców z Bliskiego Wschodu to temat najbardziej nurtujący Europę. UE na starcie popełniła błąd, myląc swój status. Jest ona związkiem gospodarczo-politycznym 28 państw członkowskich, a nie organizacją humanitarną z obozem dla uchodźców. Zamiast konsekwentnie szukać rozwiązania na forum ONZ, zbyt otwarcie wyszła uciekinierom naprzeciw. Pochopna gotowość Unii do przyjmowania imigrantów zachęca coraz większe rzesze Afrykańczyków do wsiadania na łodzie i przeprawianie się przez Morze Śródziemne do Europy. Teraz Bruksela chce przerzucić odpowiedzialność na wszystkie kraje członkowskie, podrzucając im „konia trojańskiego”. Wstępnie chodzi o 60 tys. osób. Nic dziwnego, że trafia na opór. Największymi przeciwnikami wobec narzucania obligatoryjnych kwot uchodźców są m.in. Węgry, Rumunia, Czechy, Litwa, Estonia, Finlandia, Wielka Brytania. Kryteria dystrybucji uchodźców wg wskaźnika PKB, powierzchni kraju i liczby ludności ostro skrytykowała też Francja i Hiszpania. Nasz rząd zgodził się przyjąć 2200 osób z Syrii i Erytrei, choć Unia sugerowała 2900 osób.

W odpowiednim momencie na naszej scenie narodowej pojawił się wreszcie ktoś, komu nie jest obojętna polska racja stanu i bezpieczeństwo obywateli. To prezydent A.Duda. Stając ponad interesami partyjnymi, w kwestiach uchodźstwa odważył się dobitnie powiedzieć unijnemu dyktatowi stop, za co spotkał się z ogromną krytyką ze strony rządu i mediów.

Podczas wizyty w Berlinie prezydent oznajmił, że ws. uchodźców z Bliskiego Wschodu jest jak najbardziej za udzielaniem pomocy humanitarnej, ale oczekuje tej samej solidarności unijnej w kwestiach problematyki uchodźstwa z Ukrainy, ponieważ Polska jest także pod presją imigracyjną ze Wschodu Europy. KE lekceważy temat i forsuje wyłącznie interes państw zachodnich. W tym roku Polska spodziewa się ponad milion przyjazdów z Ukrainy, a jeśli wojna obejmie cały kraj, ta kwota drastycznie się zwiększy. Podkreślił też, że UE powinna koncentrować się na przyczynie i powstrzymaniu fali imigracji, a nie na jej skutkach. Prezydent dał wyraźny sygnał, że Polska nie jest wasalem, a równoprawnym partnerem Niemiec. Nie dziwi więc, że te słowa nie spodobały się pani kanclerz, która nie spodziewała się słów dezaprobaty z ust polskiego polityka.

Przed każdą wizytą zagraniczną (także tą w Berlinie), o czym opinia publiczna nie była informowana, kancelaria prezydenta otrzymuje oficjalne stanowisko rządu nt. polityki zagranicznej państwa (źródło: Program M.Olejnik, 30.08.). To, co przekazał prezydent w Berlinie, a wcześniej w Tallinie, było zgodne ze stanowiskiem rządu, przynajmniej tym na papierze.

Niebawem na wniosek „żelaznej kanclerz” ma zostać zwołany nadzwyczajny szczyt unijny ws. relokacji uchodźców. I najprawdopodobniej poprzez specdyrektywę zostanie wymuszony na krajach członkowskich obowiązek przyjmowania uchodźców i „solidarne” stosowanie zasad unijnej polityki azylowej, łącznie z obowiązkiem identyfikacji przez pobieranie odcisków palca i pilnowaniem, by nie uciekali do innych państw UE.


Bycie ludzkim

W jednym z programów telewizyjnych T.Iwiński (SLD) wspomniał o średniowiecznej sekcie asassynów na Bliskim Wschodzie, która de facto była organizacją polityczną do likwidowania osób niewygodnych. W swojej twierdzy miała piękny ogród, w którym młodym mężczyznom podawano narkotyk, a następnie przysyłano im do łoża piękne dziewice, aby przeżywali rozkosze fizyczne. Gdy narkotyk przestał działać, mówiono im, że byli w raju, u Boga. Rozkosze miały dać im pojęcie o szczęściu, jakie czeka ich po śmierci, jeśli godnie wypełnią powierzone im zadanie. Młodzieńcy nie lękali się odtąd śmierci, tęsknili za rajem. Gdy zaistniała potrzeba, mówiono im: „idź i zabij na dworze króla..., a pójdziesz do raju”. Sekta przetrwała do dziś pod zmienioną nazwą.

Pranie ludzkich mózgów to metoda stara jak świat. Zachodnim tego przykładem jest „kandydat mandżurski” (z. Nikt nam nie odda przyszłości, G.Fosar & F.Bludorf). Prawda jest taka: służby specjalne nie są w stanie sprawdzić, kto tak naprawdę trafia do Europy.

Warto też zwrócić uwagę na zupełnie pomijany fakt, że wśród uchodźców przeważają młodzi mężczyźni w wieku poborowym. Ratując własne życie, wielu z nich zostawia rodziny, kobiety, dzieci, starców na pastwę losu. Skoro UE będzie tak chętnie ich przyjmować, to ruch oporu na Bliskim Wschodzie nie uformuje się NIGDY. Nieuniknione przed nami.


Dlaczego Nieuniknione?

W ciągu ostatnich 260 latach historii liczba ludności zaczęła wzrastać, a od poł. XIX w. nabrała niebywałego pędu, zwiększając się dwunastokrotnie. Po raz pierwszy w dziejach ewolucji, konkretnie pod koniec Czasu Karmicznego, pojawiła się niepowtarzalna szansa naprawy szkód ze wszystkich inkarnacji w obecnym jednym życiu.

Niezliczona liczba dusz, tzw. „Śpiący”, skorzystała z nadarzającej się okazji. Pośród nich znalazły się i takie, których dojrzałość wewnętrzna była zbyt niska, ale pomimo to chciały wziąć udział w tym procesie. Osierocone, upadłe dusze przyniosły ze sobą swoje choroby i destrukcje, którymi szybko zaraziły całą Ziemię. Ewolucja zaczęła nabierać swego rodzaju samodynamiki, której nie było w ewolucyjnym planie uzdrowienia – „zaraza” wywołała ogromne spustoszenie i lęk także wśród przebudzonej części ludzkości. Proces korekty nagle się załamał. Wtedy z pomocą pospieszyły oświecone istoty, które dobrowolne inkarnowały się na Ziemi. Wiązało się to z dużym ryzykiem, ponieważ na pewien czas musiał zostać uśpiony Wyższy Duch. Zaczął się on budzić dopiero w odpowiednio dojrzałym momencie. (Z. Kompendium, J.Kössner) – Czyli teraz.

Jeżeli mówimy, że Czas Karmiczny dobiegł końca, to jest chyba logiczne, że ostatnie lata musiały być nacechowane spiętrzeniem wszelkiego rodzaju okrucieństw, irracjonalnych zachowań i orgii politycznych. Tyczy się to zarówno indywidualnych zrządzeń losu, jak i dramatów zbiorowych. Dlatego zamiast lękać się o przyszłość, powinniśmy, wzorem starożytnych Majów, dobrze przygotować się na to, co ma nadejść. Nieuniknione nie musi oznaczać złe. To, co z ludzkiego punktu widzenia postrzegane jest jako złe, może okazać się tym jedynym zbawiennym, nawet za cenę ludzkiego życia i cierpienia.

Ziemia jest do granic przeludniona, a Czas Karmiczny się domknął, dlatego znaczna ilość istnień zostanie odwołana. W nadchodzących latach liczba ludności na świecie zacznie się sukcesywnie zmniejszać.

Od tej właśnie strony spójrzmy na obecną problematykę Bliskiego Wschodu. Choć karmy do zadośćuczynienia już nie ma i nie obowiązuje zasada „ząb za ząb”, to smog karmiczny wciąż egzystuje świadomości ludzi i ludzie sami muszą go zneutralizować. Status kobiet do dziś nie został tam zrównany ze statusem mężczyzn. Silniejsi ratują się ucieczką, słabsi pozostają. Sam sobie odpowiedz, czy to miłość do bliźniego, czy tchórzostwo. Z uwagi na zbiorową odpowiedzialność problem bliskowschodni musi rozwiązać się lokalnie. (Mówił o tym J.Kössner podczas seminarium w 2006 r., pisałam o tym w książce 2012. Początek końca czy radość początku?) „Pożar” musi zostać ugaszony przez tamtejsze społeczności i narody, albo „ogień” strawi wszystko do cna. Wtedy od „kul ognia” zginą zarówno prawi i nieprawi.

UE biorąc na siebie to brzemię, ściągnie na nas nieszczęście. Czy chcemy mieć także u nas ataki terrorystyczne? 29 sierpnia przewodniczący ONZ zaapelował do Europy o humanitaryzm i pomoc uchodźcom. Dlaczego nie zaapelował do szefów rządów na wszystkich kontynentach o otwarcie granic dla imigrantów z Bliskiego Wschodu i Afryki?


Miłość do bliźniego

Uniwersalne Prawo Czasu mówi: „dopóki nie pokochasz siebie, nie pokochasz bliźniego”. Nie ma w tym egocentryzmu, lecz świadomość celu, odpowiedzialność, dojrzałość. Świadoma miłość do bliźniego to także zdolność powiedzenia NIE! (analogia ze świadomością AHAU, Żółtego Słońca).

Można i trzeba pomóc komuś w potrzebie, podzielić się z nim chlebem, ale na miarę możliwości. I na pewno nie dlatego, że ktoś nas do tego zmusza. Wtedy nie jest to pomoc, lecz współudział w wywieraniu presji i umacnianiu dyktatury. I wcześniej czy później, trzeba spodziewać się konsekwencji.

Wszyscy – politycy, księża, katolicy, którzy tak uporczywie domagają się przyjmowania uchodźców z Bliskiego Wschodu i odwołują się do nauk Jana Pawła II i miłości do bliźniego, niech odpowiedzą publicznie, czy daliby schronienie choć jednemu uchodźcy pod własnym dachem albo czy udostępniliby swoje okazałe dacze rodzinom imigrantów. To byłby prawdziwy akt miłosierdzia. – „Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi!”, nauczał przecież papież.

Najprościej jest rzucić datek na tacę i mieć pozornie czyste sumienie. O wiele trudniej jest poświęcić chwilę czasu, regularnie przesyłać energię w regiony niszczone bratobójczą wojną i neutralizować smog mentalny w pamięci planetarnej Ziemi. To jest przejaw prawdziwej miłości do bliźniego, akt świadomego współczucia dla cierpiących narodów.


Kwestia bezpieczeństwa

90 proc. Polaków jest przeciwna przyjmowania uchodźców z Bliskiego Wschodu. Czy rząd ma prawo ignorować głos obywateli? Argumenty ludzi są słuszne. Uważają, że nie stać nas na to: mamy bezrobocie, brakuje mieszkań komunalnych, szwankuje system lecznictwa, wymiar sprawiedliwości. Nie ufają też służbom specjalnym, pogrążonym są w wewnętrznym kryzysie. Ludzie już teraz nie czują się bezpiecznie we własnym kraju.


Dlatego szanujmy naszego leworęcznego prezydenta, bo ma zadatki na prawdziwego męża stanu. Jak każdy człowiek ma on swoje słabości i zalety. My też je mamy – i to od urodzenia (dary mądrości światła i dary mądrości cienia). Urodził się on w dniu 13 LAMAT, Żółtej Kosmicznej Gwiazdy na Fali Żółtego Wojownika (16.05.1972, kin 208). To nie przypadek. Można powiedzieć, że zesłały go nam „Gwiazdy”. Oby tylko nie zmanierowała go wielka polityka.

In lak'ech


[31.08.2015 / 7 Oc P na Fali Kan]